- dilənçi
- нищий, попрошайка. dilənçi kökündə голоштанный, в виде нищего; dilənçi kökünə düşmək обнищать, иметь вид бродяги.
Азербайджанско-русский словарь. — Баку. Х. Азизбеков. 1984.
dilənçi
Смотреть что такое "dilənçi" в других словарях:
dilənçi — is. 1. Dilənmək yolu ilə dolanan adam; yolçu. <Şamama Cadu:> Doğrusu budur ki, mən dilənçi . . deyiləm. Ə. H.. Pirlər, ocaqlarda Münəvvər xanımın adı gələndə dilənçilər, əlillər qapıya hücum çəkirdilər. M. C.. // məc. Daim ondanbundan şey… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dilənmək — f. 1. Dilənçilik etmək, yolçuluq etmək; sədəqə yolu ilə özgədən pul, çörək və s. istəmək. Dilənmək qəsdilə düşüb dərbədər; Gəzərsən bir evdə, pakizə düxtər. Q. Z.. Dilənçi dedi: – Mən də elsiz obasız bir qoca, dilənçiyəm. Kəndlərdə dilənirəm. S.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
diləndirmək — icb. Dilənməyə məcbur etmək, dilənçi halına salmaq, dilənməsinə səbəb olmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dilənçiləşdirilmək — məch. Dilənçi halına salınmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dilənçiləşdirmək — f. Dilənçi halına salmaq, bütün var yoxundan məhrum etmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dilənçiləşmək — f. Dilənçi halına düşmək, bütün var yoxu əlindən çıxmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ac-yalavac — is. və sif. Ac, heç bir şeyi olmayan, yoxsul, dilənçi, səfil. <Azyaşlı uşaqlar> ac yalavac, dilənçi günündə yaşayır, gecə gündüz insan qüvvəsindən xaric işləyirdilər. H. S.. Ac yalavac qoymaq – hər şeydən məhrum etmək, varyoxunu əlindən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
idbar — <ər.> 1. sif. Çirkin, kifir, eybəcər. Rədd ol qapıdan, ağlama zar zar, dilənçi; Vaqqıldama bayquş kimi, idbar dilənçi. M. Ə. S.. Mahmuda atası öləndən sonra yalnız bir bacı qalmış ki, o da indi kifirin və idbarın biridir və heç kəs də onu… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yolçu — is. 1. Yola, səfərə çıxmış adam, yol gedən adam. Yolçu yolda gərək. (Ata. sözü). Sevinir keçəndə yolçunun gözü; Seyr edir bu geniş, bəzəkli düzü. H. K. S.. Abbas kişinin böyük və səsli şəhərdə rast gəldiyi ilk yolçudan soruşduğu bu oldu. M. C..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kəsmək — f. 1. Kəsərti vasitəsilə bütövdən bir hissə ayırmaq; bölmək, parçalamaq. Çörəyi kəsmək. Ağacın budağını kəsmək. İpi kəsmək. – <Koroğlu> durnanın telindən bir dəstə kəsib, Eyvazın papağına sancdı. «Koroğlu». Mağaza sahibi iki arşın yarım… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
elsiz-obasız — sif. Yurdu, məskəni olmayan. Dilənçi Nurəddinin titrəməsini görüb dedi: – Məndən qorxma, oğlum, mən də elsiz obasız bir dilənçiyəm. S. S. A … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
